Melabur dalam projek ESG (persekitaran, sosial, dan tadbir urus) tidak boleh dan tidak seharusnya menjadi helah pemasaran semata-mata untuk meningkatkan imej syarikat atau untuk "bermain baik" di media sosial. Suka dan pandangan tidak mengubah dunia. Mereka juga tidak mengekalkan reputasi apabila terdapat kekurangan keselarasan antara wacana dan amalan. ESG sebenar memerlukan niat, tujuan dan komitmen sebenar terhadap impak positif.
Sangat mudah untuk jatuh ke dalam godaan melancarkan kempen media sosial dengan foto yang cantik, ucapan yang memberi inspirasi dan hashtag yang bergaya. Tetapi apa yang berlaku apabila lampu sorotan pudar atau krisis melanda? ESG tidak boleh mengenai prestasi. Ia mesti mengenai konsistensi. Ia bukan tentang kelihatan bertanggungjawab, ia tentang bertanggungjawab walaupun tiada siapa yang memerhati.
Firma perunding Sustainalytics baru-baru ini mengenal pasti bahawa 50% syarikat dengan matlamat ESG tidak mempunyai tadbir urus dalaman yang serasi dengan komitmen awam mereka, yang melemahkan keberkesanan dan persepsi tindakan ini. Tambahan pula, menurut penyelidikan global oleh PwC, rangkaian firma audit dan perunding, 78% pelabur berkata mereka mungkin menjual saham dalam syarikat yang terlibat dalam pencucian hijau, mengukuhkan kepentingan matlamat yang jelas dan boleh diaudit.
Pencucian ESG, apabila syarikat menggunakan akronim ESG semata-mata sebagai alat pemasaran tanpa mengamalkan amalan konkrit dan berstruktur, telah menjadi salah satu risiko terbesar kepada kredibiliti agenda mampan. Apabila organisasi menghebahkan kempen alam sekitar, sosial atau tadbir urus hanya untuk "nampak bertanggungjawab," tanpa benar-benar bertindak secara koheren dan teliti, ia menyumbang kepada meremehkan topik dan mengurangkan keyakinan orang ramai dan pelabur. Tindakan kosmetik ini, selalunya disertai dengan slogan kosong dan laporan yang didoktorkan, menjana persepsi oportunisme. Daripada menjana nilai, amalan sedemikian melemahkan reputasi syarikat dan, lebih serius, melemahkan pergerakan ESG secara keseluruhan. Orang ramai menyedari apabila terdapat percanggahan antara wacana dan realiti, dan ini boleh membawa kepada boikot, penyiasatan kawal selia dan krisis reputasi yang sukar untuk dipulihkan.
Kesan negatif tidak terhad kepada syarikat yang terlibat dalam "mencuci." Apabila banyak organisasi menggunakan pendekatan cetek ini, seluruh pasaran menjadi tercemar dengan sejenis sinisme kolektif. Pelabur menjadi lebih ragu-ragu, badan kawal selia mengetatkan keperluan, dan pengguna menjadi kecewa dengan janji kemampanan. Hasilnya ialah syarikat yang bekerja dengan serius dan melabur dalam perubahan struktur akhirnya akan digabungkan dengan syarikat yang hanya mengiklankan. Kekeliruan ini menjejaskan akses kepada modal yang mampan, mengurangkan penglibatan masyarakat sivil dan melambatkan kemajuan penting. Dalam erti kata lain, mencuci ESG bukan sahaja tidak berkesan, ia adalah brek yang menyamar semasa kemajuan.
Selain itu, semua pelaburan ESG perlu dirancang berdasarkan tahap kematangan syarikat. Tidak ada gunanya menyalin model siap sedia atau piawaian import yang tidak sesuai dengan realiti perniagaan. Kami telah melihat banyak "ESG di luar rak" di pasaran. Perkara yang berkesan untuk syarikat multinasional mungkin tidak mampan untuk syarikat bersaiz sederhana, dan sebagainya.
Tambahan pula, bajet yang ada dan konteks luaran, seperti senario ekonomi, kestabilan politik dan keperluan kawal selia, juga mesti dipertimbangkan. ESG tidak wujud dalam gelembung. Ia wujud di dunia nyata, dengan kerumitan, risiko dan peluangnya. Oleh itu, rasa realisme adalah penting dalam perjalanan ESG.
Pasaran ESG telah mengalami kemunduran terutamanya yang berasal dari Amerika Syarikat. Selepas Donald Trump kembali ke jawatan presiden pada 20 Januari 2025, perintah eksekutif segera ditandatangani untuk menarik AS daripada Perjanjian Paris. Tambahan pula, terdapat pembongkaran peraturan alam sekitar yang dipercepatkan, termasuk pemotongan kepada agensi, pengurangan pemantauan pelepasan gas rumah hijau, peninggalan perkataan "sains iklim" daripada laman web rasmi, dan memudahkan kelulusan projek bahan api fosil di tanah awam. Pembalikan perundangan dan institusi ini membawa kepada apa yang dipanggil "greenhushing," di mana syarikat meneruskan pelaburan yang mampan tetapi mengelak daripada melabelkannya sebagai ESG atau "hijau" untuk meminimumkan risiko politik dan kesan negatif.
Dalam bidang ekonomi, pentadbiran Trump melaksanakan tarif yang luas, dengan import tertakluk kepada kadar purata sehingga 15%, yang mengganggu rantaian bekalan global, meningkatkan kos input dan menjana ketidakpastian yang meluas. Krisis yang terhasil telah mencetuskan kejatuhan pasaran global pada April 2025, memberi kesan secara langsung kepada syarikat yang komited terhadap tenaga bersih dan mengubah projek mampan kepada pelaburan berisiko lebih tinggi.
Dalam bidang sosial dan tadbir urus, yang dipanggil S dan G ESG, terdapat kemunduran yang ketara. Program Kepelbagaian, Ekuiti dan Kemasukan Persekutuan (DEI) telah dihapuskan oleh perintah eksekutif, dan Jabatan Buruh telah mencadangkan peraturan untuk menghalang rancangan persaraan daripada mempertimbangkan faktor ESG sebagai standard atau menunjukkan kesan kewangan yang berbeza. Gabungan persekitaran politik yang bermusuhan, halangan perundangan, dan iklim ekonomi yang tidak menentu telah mengurangkan selera syarikat dan pelabur untuk inisiatif yang bertanggungjawab. Walaupun Eropah dan sebahagian Asia mengekalkan kadar peralihan yang mampan, AS telah melemahkan peranan kepimpinan globalnya dalam ESG, memecah-belah standard dan menjadikan pasaran kemampanan lebih kompleks dan terpolarisasi.
Oleh itu, sebelum menghantar, rancang. Sebelum berjanji, selaraskan dengan strategi. ESG yang berubah tidak bermula dengan pemasaran, ia bermula dengan tadbir urus. Kesengajaan, ketelusan dan etika adalah sekutu terbaik untuk program ESG.
