ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਇੱਕ ਆਫ-ਦ-ਸ਼ੈਲਫ ਹੱਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਫੈਸਲੇ ਨੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਸਮੀਕਰਨ ਸਧਾਰਨ ਜਾਪਦਾ ਸੀ: ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅਪਣਾਉਣ ਅਤੇ ਲਾਗਤਾਂ ਘਟਾਉਣਾ, ਬਿਲਡਿੰਗ ਨੇ ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਅਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਜਨਰੇਟਿਵ ਆਰਟੀਫੀਸ਼ੀਅਲ ਇੰਟੈਲੀਜੈਂਸ, ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ AI-ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਵਿਕਾਸ (AIAD) ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ, ਇਸ ਸਮੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਵੇਰੀਏਬਲ ਬਦਲ ਗਏ ਹਨ। ਇਹ ਹੁਣ ਦੋ ਕਲਾਸਿਕ ਪਹੁੰਚਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚੋਣ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਰਵਾਇਤੀ ਦੁਬਿਧਾ ਹੁਣ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਜਨਰੇਟਿਵ AI ਵਿਕਾਸ ਚੱਕਰ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪੜਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਡ ਲਿਖਣਾ, ਆਟੋਮੇਟਿਡ ਟੈਸਟਿੰਗ, ਬੱਗ ਖੋਜ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰਲ ਸੁਝਾਅ, ਕਸਟਮ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੁਣ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਜਟ ਵਾਲੇ ਵੱਡੇ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਮਾਡਲ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀਆਂ, ਅਤੇ AI ਦੁਆਰਾ ਸੰਚਾਲਿਤ ਘੱਟ-ਕੋਡ ਜਾਂ ਨੋ-ਕੋਡ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਨੇ ਵਿਕਾਸ ਲਾਗਤਾਂ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੱਲ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਵੱਡੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਟੀਮਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਕਮਜ਼ੋਰ, ਉੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਟੀਮਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਅਤੇ ਸਕੇਲੇਬਲ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹਨ। 2021 ਵਿੱਚ ਲਾਂਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ GitHub Copilot, ਜਨਰੇਟਿਵ AI ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਹਾਰਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਜੋ ਡਿਵੈਲਪਰਾਂ ਨੂੰ ਕੋਡ ਸੁਝਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਨਿੱਪਟ ਪੂਰਾ ਕਰਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ GitHub ਅਧਿਐਨ ਨੇ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਕਿ Copilot ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡਿਵੈਲਪਰਾਂ ਨੇ ਔਸਤਨ 55% ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ GitHub Copilot ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਔਸਤਨ 1 ਘੰਟਾ ਅਤੇ 11 ਮਿੰਟ ਲਏ, ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਔਸਤਨ 2 ਘੰਟੇ ਅਤੇ 41 ਮਿੰਟ ਨਹੀਂ ਲਏ।
ਇਸ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਪੁਰਾਣੀ ਦਲੀਲ ਕਿ ਆਫ-ਦੀ-ਸ਼ੈਲਫ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਖਰੀਦਣਾ ਪੈਸੇ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਗੁਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਮ ਹੱਲ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਲੁਭਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਸੇ ਚੁਸਤੀ ਨਾਲ ਸਕੇਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੀਮਤ ਨਿਰਭਰਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਜਾਪਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਨਵੀਨਤਾ ਲਈ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਕਿ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗੀ ਫਾਇਦਾ ਕੋਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ, ਟੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਲਿਖਣਾ ਸਸਤਾ ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਸੰਪਤੀ ਵਜੋਂ "ਕੋਡ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ" ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਘੱਟ ਅਤੇ ਘੱਟ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਮੁੱਲ ਹੱਲ ਦੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ, ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨਾਲ ਏਕੀਕਰਨ ਦੀ ਤਰਲਤਾ, ਡੇਟਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਬਾਜ਼ਾਰ, ਜਾਂ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਬਦਲਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਆਰਟੀਫੀਸ਼ੀਅਲ ਇੰਟੈਲੀਜੈਂਸ (AI) ਅਤੇ ਆਟੋਮੇਸ਼ਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ 50% ਤੱਕ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਊਟਸਿਸਟਮ ਅਤੇ KPMG ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕੀਤੇ ਗਏ 75% ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਜੇਕਰ "ਨਿਰਮਾਣ" ਨਵਾਂ ਆਮ ਹੈ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਦੁਬਿਧਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ: ਅੰਦਰੂਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਣਾਉਣਾ ਜਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਾਹਰੀ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਨਾਲ? ਇੱਥੇ, ਵਿਵਹਾਰਵਾਦ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ। ਇੱਕ ਇਨ-ਹਾਊਸ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਟੀਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਿਰੰਤਰ ਨਿਵੇਸ਼, ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਨਵੀਨਤਾ ਦੀ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸੰਪਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਨਹੀਂ ਹੈ , ਇਹ ਚੋਣ ਉਲਟ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਵਿਕਾਸ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨਾਲ ਰਣਨੀਤਕ ਭਾਈਵਾਲੀ ਉੱਨਤ ਤਕਨੀਕੀ ਗਿਆਨ ਤੱਕ ਤੁਰੰਤ ਪਹੁੰਚ, ਤੇਜ਼ ਡਿਲੀਵਰੀ, ਭਰਤੀ ਲਚਕਤਾ, ਅਤੇ ਘੱਟ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਓਵਰਹੈੱਡ ਵਰਗੇ ਫਾਇਦੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਆਊਟਸੋਰਸਡ ਟੀਮਾਂ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਨਤੀਜਿਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਤਿਆਰ ਸਕੇਲੇਬਲ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਮਾਡਲਾਂ, ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ CI/CD ਪਾਈਪਲਾਈਨਾਂ, ਅਤੇ ਟੈਸਟ ਕੀਤੇ ਫਰੇਮਵਰਕ ਦੇ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ - ਹਰ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਹਿੰਗੀ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਲੈਣ ਵਾਲੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਸਮੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੀਜੇ ਤੱਤ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਵੀ ਯੋਗ ਹੈ: ਸੰਚਿਤ ਮੁਹਾਰਤ ਦਾ ਨੈੱਟਵਰਕ ਪ੍ਰਭਾਵ।
ਜਦੋਂ ਕਿ ਅੰਦਰੂਨੀ ਟੀਮਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਾਹਰੀ ਮਾਹਰ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਤਕਨੀਕੀ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਮੁਹਾਰਤ ਇਕੱਠੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਮੂਹਿਕ ਬੁੱਧੀ, ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨਾਬੱਧ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਨਵੀਨਤਾਕਾਰੀ ਹੱਲ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਫੈਸਲਾ ਹੁਣ ਖਰੀਦਣ ਜਾਂ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਸਖ਼ਤ ਹੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਜਾਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਨੁਕੂਲਤਾ, ਜੋ ਕਦੇ ਲਗਜ਼ਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਉਮੀਦ, ਸਕੇਲੇਬਿਲਟੀ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰਤ, ਅਤੇ AI ਇੱਕ ਗੇਮ-ਚੇਂਜਰ ਬਣ ਗਈ ਹੈ।
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਸਲ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗੀ ਫਾਇਦਾ ਸ਼ੈਲਫ ਤੋਂ ਬਾਹਰਲੇ ਸੌਫਟਵੇਅਰ ਜਾਂ ਕੋਡ ਦੀਆਂ ਕਸਟਮ-ਲਿਖੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਰਣਨੀਤਕ ਚੁਸਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੰਪਨੀਆਂ ਆਪਣੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਤਕਨੀਕੀ ਹੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੀਆਂ ਹਨ। AIAD ਯੁੱਗ ਸਾਨੂੰ ਬਾਈਨਰੀ ਦੁਬਿਧਾਵਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ, ਜੀਵਤ ਅਤੇ ਰਣਨੀਤਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਜੋਂ ਸੋਚਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਸਿਰਫ਼ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਸਹੀ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
