ਡਿਜੀਟਲ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਯੂਟਿਊਬ ਅਤੇ ਸਪੋਟੀਫਾਈ ਸਮੇਤ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਪਲੇਟਫਾਰਮ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਆਡੀਓਵਿਜ਼ੁਅਲ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਖਪਤ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਾਧਨ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਬਹਿਸਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਮਾਮਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਗਾਇਕ ਲਿਓਨਾਰਡੋ ਅਤੇ ਸੋਨੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਵਿਚਕਾਰ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਕਾਨੂੰਨੀ ਵਿਵਾਦ ਨੇ ਕਿਸੇ ਰਚਨਾ ਦੇ ਲੇਖਕ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਹੱਦ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਬਚਾਅ ਸੰਬੰਧੀ ਸੰਬੰਧਿਤ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਰਚਨਾ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਨਵੇਂ ਰੂਪਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ।
ਉਪਰੋਕਤ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਲਿਓਨਾਰਡੋ, ਮੁਦਈ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ, 1998 ਵਿੱਚ ਸੋਨੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਨਾਲ ਹਸਤਾਖਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੀ ਵੈਧਤਾ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਸੰਗੀਤ ਕੈਟਾਲਾਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਸੀ, ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੀ ਧਾਰਾ ਜੋ ਸੋਨੀ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਦੁਆਰਾ ਕੰਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਹੱਦ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਵੰਡ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਵਿਵਾਦ ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਲੈਣ-ਦੇਣ (ਇਕਰਾਰਨਾਮਿਆਂ ਸਮੇਤ) ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਪਾਬੰਦੀਸ਼ੁਦਾ ਵਿਆਖਿਆ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਮੰਨ ਸਕਦਾ ਜਿਸ 'ਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸਮਝ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਰੂਪ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ, ਲੇਖਕ ਦੁਆਰਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਭਾਵੇਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਦੀ ਵੈਧਤਾ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ, ਕਿ ਇਹ ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਆਦਿ) ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਉਸ ਤਕਨੀਕੀ ਸੰਦਰਭ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੇ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ (1998 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਲਿਓਨਾਰਡੋ ਨੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਸਨ, Spotify - ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ - ਅਜੇ ਵੀ ਲਾਂਚ ਹੋਣ ਤੋਂ 10 ਸਾਲ ਦੂਰ ਸੀ)।
ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਤਣਾਅ ਦਾ ਮੁੱਖ ਨੁਕਤਾ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੇ ਸਮੱਗਰੀ ਵੰਡ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਾਧਨ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਇਕਰਾਰਨਾਮਿਆਂ ਦੀ ਵੈਧਤਾ ਹੈ। ਸਖਤ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਸੰਗੀਤ ਉਦਯੋਗ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਜਾਂ ਵੰਡ ਦੇ ਰਵਾਇਤੀ ਰੂਪਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸਥਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਮੌਜੂਦਾ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਲੇਖਕ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਵਾਂ ਮਾਧਿਅਮ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਖਾਸ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ, ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੇ ਮਿਹਨਤਾਨੇ ਦੀ ਮੁੜ ਗੱਲਬਾਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਡਿਜੀਟਲ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਸੰਗੀਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸੁਪੀਰੀਅਰ ਕੋਰਟ ਆਫ਼ ਜਸਟਿਸ (STJ) ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਪੀਲ ਨੰਬਰ 1,559,264/RJ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਉਸ ਮੌਕੇ 'ਤੇ, ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਸਟ੍ਰੀਮਿੰਗ ਨੂੰ ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਧਾਰਾ 29 ਦੇ ਤਹਿਤ ਵਰਤੋਂ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਲਈ ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਵਿਆਖਿਆ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਵਿੱਚ, ਅਧਿਕਾਰ ਧਾਰਕ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਹਿਮਤੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਖਾਸ ਧਿਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੇ ਟਕਰਾਅ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਚਰਚਾਵਾਂ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ: ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਦੇ ਤਬਾਦਲੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਇਕਰਾਰਨਾਮਿਆਂ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਤੁਰੰਤ ਲੋੜ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਖੇਤਰ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਉਦਯੋਗ ਹੋਵੇ, ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਡਿਜੀਟਲਾਈਜ਼ਡ ਸਿੱਖਿਆ ਖੇਤਰ ਹੋਵੇ, ਨਿਊਜ਼ ਆਉਟਲੈਟਸ - ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੋ ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਵੀਆਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀਆਂ ਅਤੇ ਵੰਡ ਫਾਰਮੈਟਾਂ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉਭਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ - ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਡਿਜੀਟਲ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ - ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੇ ਸਾਧਨ ਸਪਸ਼ਟ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਵਰਤੋਂ ਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਭੁੱਲ, ਜੋ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਮੱਗਰੀ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਾਨੂੰਨੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ, ਨੈਤਿਕ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਦੀ ਮੰਗ, ਅਤੇ ਮਹਿੰਗੇ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਵਿਵਾਦ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
