Met meer dan 60 gepubliceerde boeken en succes op sociale media, de bestsellerauteurJhonatas NilsonlansDe zoon die ik niet liefhadeen familiedrama over rouw, afwijzing en hoop. Het verhaal volgt Vincenzo, die na een familiale tragedie gedwongen wordt om zijn leven opnieuw te beginnen en de verloren tijd met zijn zoon Giovanni D’Angelo in te halen, die gewend is om om te gaan met het ontbreken van de vaderfiguur.
Door middel van een aangrijpende en gevoelige vertelling presenteert de auteur, bachelor in de psychologie, een diepgaande reflectie over de kracht van genegenheid en het vermogen van liefde om te overleven bij verschillende trauma's. In zijn werken probeert hij thema's over de complexiteit van menselijke relaties te integreren, waardoor een realistische sfeer ontstaat die lezers in staat stelt zich te verbinden met het innerlijke van de personages.
In een interview,Jhonatas Nilsondeelde de inspiratie achter het verhaal en sprak over het belang van sociale media om de schrijverscarrière te vergroten. Bekijk hieronder
Wat heeft u geïnspireerd om onderwerpen zoals rouw, afwijzing en hoop aan te snijden in de relatie tussen vader en zoon in "De zoon die ik niet liefhad"?
Jhonatas Nilson:De inspiratie kwam voort uit verschillende vragen die ik had over de complexiteiten van een mogelijke relatie tussen een afwezige vader en een zoon die op zoek is naar acceptatie. Voor een tijdje aarzelde ik om dit verhaal te beginnen uit angst het niet af te kunnen maken vanwege de emotionele zwaarte die het met zich meebrengt. Maar door me toe te laten haar te verkennen, dook ik diep in de gevoelens, vooral die van rouw en afwijzing — ik heb zelfs meerdere keren gehuild tijdens het schrijfproces. Vandaag ben ik ontzettend blij dat ik door ben gegaan en dat ik zie hoe de lezers zich verbonden hebben met dit verhaal dat mij zo heeft geraakt.
Welke psychologische elementen verwerk je in het verhaal om de impact van afwijzing en familiale verzoening te verkennen?
J.N:Als psycholoog vraag ik me altijd af hoe ik echte en intense onderwerpen over menselijke emoties kan aanpakken. MetDe zoon die ik niet liefhadHet was niet anders. Elke interactie tussen de hoofdpersonen onthult lagen van pijn, de zoektocht naar goedkeuring en de verdedigingsmechanismen die we ontwikkelen wanneer we ons afgewezen voelen. Door deze elementen wilde ik laten zien dat nieuwe beginnen mogelijk zijn, niet alleen door de liefde, maar ook door de bereidheid om van binnenuit te veranderen.
3- Hoe gaat het personage Vincenzo om met de noodzaak om wrok te overwinnen en een affectieve relatie op te bouwen met zijn zoon Giovanni? Wat is de boodschap die je met dit voor de lezers wilt overbrengen?
J.N:Aanvankelijk gaat Vincenzo heel slecht om met deze behoefte en handelt hij op een uiterst giftige manier tegenover zijn zoon. Tijdens het schrijven voelde ik van dichtbij de innerlijke strijd die hij voert met zijn pijn en wrok. Het was echter opwindend om hem tot zelfreflectie te brengen en hem te laten inzien dat ons lijden geen reden is om anderen pijn te doen. Door deze reis wilde ik overbrengen dat emotionele herbeginnen mogelijk is, zolang we de moed hebben om onze eigen patronen van pijn onder ogen te zien.
Naar jouw mening, wat maakt de reis van een vader en zoon op zoek naar verzoening relevant voor lezers die geconfronteerd worden met familieconflicten?
J.N:Ik geloof dat familieconflicten net zo universeel zijn als rouw en afwijzing. Op een gegeven moment moeten we allemaal omgaan met meningsverschillen met degenen van wie we houden. Het brengen van deze thema's in mijn werk stelt de menselijke realiteit in staat de lezer te raken door een hoopvolle blik, een spiegel van zijn eigen ervaringen te bieden en te laten zien dat er, zelfs in de moeilijkste relaties, ruimte is voor begrip en groei.
5- Jij bentbestsellerauteur, met meer dan 60 gepubliceerde werken. Hoe"De zoon die ik niet heb liefgehad" verschilt van je andere werken?
J.N:Ik heb het gevoel dat ik mezelf dit jaar op veel gebieden van mijn literaire carrière heb uitgedaagd, door onderwerpen te verkennen die niet zo gebruikelijk voor mij zijn.De Zoon Die Ik Niet Liefdeillustre cette phase d'expérimentation, car, bien que j'aie déjà abordé des traumatismes familiaux auparavant, ce n'était jamais exactement comme thème central. Normaal gesproken schrijf ik romantische romans, maar het creëren van een verhaal dat volledig gericht is op familieliefde was een magische en verrijkende ervaring. Ik hoop dat ik in de toekomst meer van dit soort verhalen kan verkennen.
Met meer dan 30.000 volgers op Instagram, hoe zie jij het belang in van schrijvers op sociale media? Hoe kan de virtuele omgeving een bondgenoot zijn voor literaire productie?
J.N:Sociale media stellen de lezer in staat zich meer verbonden te voelen met de auteur. Als fan van veel schrijvers geef ik toe dat ik het geweldig vind om hun routines en levensstijlen te volgen. Daarnaast opent de virtuele wereld met de huidige technologische hulpmiddelen de deuren om de werken aan een breder publiek te tonen. Vandaag bereiken mijn boeken mensen die ze misschien zonder de digitale aanwezigheid nooit zouden leren kennen. De netwerken zijn zonder twijfel een bondgenoot geworden bij het opbouwen en uitbreiden van een lezersbasis.
