De afgelopen dagen is op sociale media een video viraal gegaan van de nieuwe campagne van NIKE – Winning Isn’t for Everyone – Am I a Bad Person?
Toen ik de video keek, stelde ik me meteen voor dat ik ongeveer veertig jaar oud was, toen ik als zes of zevenjarige mijn eerste judowedstrijd op de kleuterschool genaamd Lobinho deed. Mijn ouders vertellen het, en ik herinner me enkele flitsen, dat op het moment van de begroeting die voorafgaat aan het begin van de strijd tussen de judoka's, mijn tegenstander plotseling begon te huilen en opgaf om tegen mij te vechten. De reden: mijn gezicht van "boze jongen" – of, in dit geval, mijn gezicht van "slecht persoon".
Dit persoonlijke en echte verhaal gaat niet over de reactie van mijn vriendje, die misschien niet eens van judo hield, of enige wens van mij om hem en andere jonge tegenstanders pijn te doen. Het betekent ook niet dat eer, sportiviteit en rechtvaardigheid achterblijven in de zoektocht naar de overwinning als het enige dat telt. Dit betekent niet overwinning tegen elke prijs. Wat inderdaad de overhand heeft, is de persoonlijke opoffering, de focus op het te bereiken doel en de vastberadenheid om nooit op te geven.
Laten we de redenen achter deze context bekijken.
Sinds ik de profielbeoordelingsinstrumenten uit de jaren 40 heb leren kennen, ben ik die opvallende passage over mijn gedrag en de reden ervan diep gaan begrijpen. Omdat ik altijd mezelf wil overtreffen en de beste wil zijn in alles wat ik doe, is dat zeker een sterk punt van mijn persoonlijkheid en een aangeboren eigenschap. Ik was nooit tevreden met de tweede, derde plaats; laat staan met de uitschakeling in de eerste wedstrijd. Dingen die trouwens meerdere keren gebeurden gedurende meer dan een decennium van vechten en deelnemen aan toernooien in de stad en de staat São Paulo destijds. Net zoals bij elke persoon in het leven in sport, studie, werk, ondernemen... Hoe dan ook, voor de "slechte mensen" is er geen andere weg. Er is geen plan B.
Voordat ik verder ga, wil ik benadrukken dat ik geen zakelijke aspecten van NIKE en haar bedrijfsvoering, merken en team wil bespreken. Slechts een oproep aan degenen die dit artikel lezen voor een reflectie
Vanaf wanneer? En bovendien, waarom is het slecht om de beste te willen zijn?
Over de hele wereld en vooral in Brazilië wordt het nastreven van de top, de overwinning, de winst vaak als iets slechts beschouwd. Ze zeggen dat degenen die wensen arrogant of egoïstisch zijn, niet empathisch en agressief, onder zoveel andere negatieve bijvoeglijke naamwoorden.
Het is beter om de tranen van het verlies te prijzen en de verliezer te ontvangen dan het vertrouwen te versterken van degenen die aangeven dat het behalen van de overwinning hun enige doel is; altijd. Winnen of verliezen.
Een andere dag hoorde ik een hedendaagse filosoof zeggen dat het gemakkelijk is om zich solidair te tonen met het falen en de nederlaag van anderen; moeilijker is het om zich te verheugen in het succes en de overwinning van anderen. En op dit moment, wanneer je enige succes behaalt, zal je weten wie echt je ware vriend is. Tot nu toe had ik nog niet aan deze situatie met dat perspectief gedacht. Heel interessant om te bedenken wie echt zou vibreren of niet met jouw prestaties. Misschien is daar het mentale mechanisme dat velen van ons veroordeelt tot het zijn van de "slechte mensen". Misschien is het jaloezie, afgunst. Sigmund Freud legt uit.
Er is ook het aspect van het collectivisme vanuit sociaal, filosofisch, economisch en religieus perspectief, dat benadrukt dat wij afhankelijk van elkaar zijn, wat in tegenspraak is met het individualisme in alle levensgebieden, en de strijd en prestaties van individuen achterwege laat, zelfs als dit de kleinste minderheid is die bestaat, dat wil zeggen, ieder van ons als individu. Ayn Rand legt uit.
Andere variabelen zijn de Latijns-Amerikaanse cultuur, waardoor in de samenleving niet deugd wordt verspreid om te bereiken door verdienste en individuele inspanning alles wat men nastreeft, of het nu een sportoverwinning, een auto, een huis, een nieuwe professionele of zakelijke positie is.
Deze combinatie van factoren leidt tot een perverse situatie onder de "goede mensen", waarbij bijna niets onder hun verantwoordelijkheid als individu valt, fouten, mislukkingen en niet bereikte resultaten worden uitbesteed aan anderen.
Veel voordat ik kinderen kreeg, besloot ik dat nee te zijn, dat mag niet langer voortduren. Althans niet in mijn familie. Nog minder in mijn bedrijf. Ik geloof dat NIKE op een bepaalde manier zal bijdragen aan het veranderen van deze gedachtegang, en ik hoop ook dat andere bedrijven, merken en mensen het idee versterken dat we niet alleen het verlangen moeten stimuleren, maar ook de roeping om te winnen moeten verheerlijken. Het is zeker dat dit niet voor iedereen is. En alles is goed.
Ik sluit af door te benadrukken dat deze "slechte mensen" degenen zijn die, in de meest diverse gebieden, niet alleen in de sport, de samenleving hebben geleid en blijven leiden naar nieuwe hoogten als beschaving en menselijkheid. Ik zeg altijd dat, als het niet voor deze mensen was, we tot op de dag van vandaag in grotten zouden wonen. Je hebt mijn punt begrepen en hebt nagedacht over enkele namen en gebeurtenissen die de wereld hebben veranderd door de roeping van iemand om de status quo uit te dagen, het ondenkbare te verwezenlijken, of zelfs het onmogelijke.
Dus, de volgende keer dat je een van die "slechte mensen" persoonlijk of op sociale media tegenkomt, probeer dan, voordat je een label plakt, te onthouden dat het niets over jou gaat. Het gaat over wat deze persoon voor zichzelf wenst.
Ik ben niet bijzonder fan of grote gebruiker van sportmerken, maar ik bewonder de ambitie van NIKE voor overwinning en haar bedrijfsverhaal. Ik vond deze film geweldig!
Ben ik daarom misschien een slecht persoon?
