Alle onderzoekers en professionals die met en op het internet werken, zijn het erover eens dat er veel is veranderd sinds het algemeen toegankelijk werd voor volwassenen, kinderen en jongeren. Maar deze verschillen in twee domeinen: zouden smartphones en sociale media de bedreiging zijn door simpelweg te bestaan en moeten we het gebruik ervan reguleren, of heeft elke technologie een impact op onze cultuur en kan die impact ervoor zorgen dat het gedrag fundamenteel disfunctioneel wordt? De technologie is agnostisch, wat we ermee doen – of niet doen – is wat er toe doet.
Vooral na de publicatie van het boek "De angstige generatie" van Jonathan Haidt verspreidde de alarmisme zich onder ouders en opvoeders, die een schuldige zochten voor de problemen die generaties Z (1997 tot 2009) en Alpha (2010 tot 2024) teisteren: de smartphones. Volgens Haidt is de eenvoudige aanwezigheid van smartphones op een locatie, met ongeremde gebruik van sociale netwerken, verantwoordelijk voor de toename van psychiatrische aandoeningen. Om uw conclusies te ondersteunen, toont hij gegevens van de American College Health Association: sinds 2008 is het aantal adolescenten met een diagnose van een mentale aandoening gestegen van 20% naar 45%.
Als onderzoeker en docent in de digitale wereld bekijk ik deze cijfers met argwaan, omdat kinderen in de hele geschiedenis van de wereld zijn opgegroeid onder grotere bedreigingen dan de aanwezigheid van een smartphone. En we hoeven niet naar het verleden te reizen om deze kinderen te zoeken: na de aanslagen van 7 oktober 2023 in Israël, onder de kinderen en adolescenten die direct contact hadden, is de prevalentie van mentale stoornissen gestegen van 17% naar 30%.
Het maakt me zorgen dat we in Brazilië en de wereld wetten maken met het doel het gebruik van smartphones te verbieden, gebaseerd op een moreel paniek die, blijkbaar, het minste kritische onderzoek niet doorstaat. Hoe dan ook, de digitale wereld heeft een impact gehad op ons leven, dat is onmiskenbaar, maar laat me een alternatieve hypothese voorstellen: dat het onze cultuur is, geholpen door smartphones, die het gedrag van adolescenten verandert.
De smartphones, die verrassend genoeg al sinds 1994 bestaan, werden pas populair vanaf 2007, met de komst van de eerste iPhone. Als ze al zo lang bestaan, waarom voelen adolescenten dan pas nu de impact ervan? Haidt wijt het aan sociale media en het snelle, mobiele internet. Ik en andere onderzoekers, zoals de Italiaan Alberto Acerbi, hebben een andere mening: het is de cultuur, klootzak!
Met smartphones is iedereen een journalist geworden of, in de huidige terminologie, een "contentmaker". Dat betekent dat het niet uitmaakt waar we zijn of wat we doen, er zal altijd een oog van Sauron, kwaadaardig en rood, over ons waken. Dat zou nog oké zijn als toezicht het enige probleem was. Het probleem is dat dat oog dat alles ziet, ook annuleert, vernederd en beschaamt.
Stel je een tiener voor die probeert zijn eerste vriendin te versieren: er is altijd het risico op afwijzing. Dit is normaal, maar vandaag de dag loopt iemand die probeert een ander te benaderen, online of in het echte leven, het risico om publiekelijk op het internet te worden vernederd en gecanceld. Eenvoudigprint schermJe kunt een jongen van 18 jaar belachelijk maken over de hele wereld.
De beste inhoud die ooit is voortgebracht door deze cancelcultuur die het internet heeft doen ontstaan, is de TED Talk van Monica Lewinsky. Ja, datzelfde.Ik heb geen seks gehad met die vrouwNela, de de 1997, spreekt over niet alleen haar eigen ervaringen, maar ook over diverse ervaringen van mensen die metaphorisch in het digitale publieke plein zijn gelyncht. En wat is de oplossing daarvoor? Een nieuwe cultuur, een cultuur van tolerantie en genade op het internet, waarin dingen zoals de vorige screenshot door ons genegeerd zouden worden, een gedragdeclassévulgair.
En de mentale gezondheidscrisis? Zijn tieners echt zieker? Volgens het Wereld Economisch Forum stellen tieners hun toetreding tot de volwassen wereld uit.
Mijn hypothese is dat tieners uit angst voor vernedering en cancelcultuur geen rijbewijs halen, niet in het openbaar gaan en langer infantil blijven. Omdat het perspectief om de wereld te verlaten, en deze wereld kan digitaal of echt zijn, een echt sociaal risico met zich meebrengt, waarvoor je geest niet voorbereid is. In feite is niemand aanwezig.
Wat me het meest verbaast aan de verbiedende drift, zowel van Haidt als van de Braziliaanse en buitenlandse wetgevers, die de smartphone hebben uitgeroepen tot de bron van alle kwaad, is dat Haidt meerdere keren heeft geschreven over hoe een cultuur die als hobby publieke vernedering heeft, niet gezond kan zijn. Hij noemt dit schema, aanwezig in de cognitieve gedragstherapie, 'geesten lezen', en we moeten de ergste bedoelingen van anderen veronderstellen.
Om dit gedrag, die cultuur die we vandaag de dag hebben – waar ik het mee eens ben, die zeer disfunctioneel is – te overwinnen, suggereert Haidt een meer genereuze houding die uitgaat van goede bedoelingen in de acties en woorden van anderen. Deze aanpak helpt onnodige conflicten te verminderen en bevordert gezondere interacties, vooral in gepolariseerde omgevingen. Door deze automatische aannames uit te dagen, maken we onze ogen empathischer en toleranter, en bouwen we een meer rationele communicatie op. Op internet en in het echte leven, zonder iets te hoeven verbieden.
Lilian Carvalho is PhD in Marketing and coordinator of the Center for Digital Marketing Studies at FGV/EAESP
