In veel bedrijven is het woord "innovatie" een synoniem geworden voor decoratie. Zalen met kleurrijke poefs, muren bedekt met post-its en inspirerende slogans vormen het ideale decor voor foto's op sociale media. Maar achter deze moderne uitstraling is niet altijd een echte strategische transformatie gaande. Het probleem ligt niet bij de losgekoppelde omgevingen, die nieuwe vormen van werken kunnen stimuleren, maar bij de verwarring tussen creativiteit en innovatie, een van de grote bedrijfsfouten van onze tijd. Creativiteit is natuurlijk noodzakelijk: het is zij die wegen opent, ideeën voorstelt, mogelijkheden bedenkt. Maar echte innovatie gaat verder dan brainstormen en plaknotities op de muur. Ze vereist methode, toewijding en vooral moeilijke beslissingen.
Het is gemakkelijk om te zeggen "we zijn aan het innoveren" wanneer de toespraak klaar is en de evenementen vol zijn. Het is moeilijk om de structuur aan te passen, onberispelijke indicatoren ter discussie te stellen, de kern van het bedrijf te veranderen. Innoveren, in essentie, doet pijn, stoort en veroorzaakt. Vraagt om de moed om te kijken naar wat altijd heeft gewerkt en toe te geven dat het misschien niet meer genoeg is. En dat, weinig leiders bereid zijn om onder ogen te zien. In de praktijk is wat je vaak ziet wat men 'innovatie' kan noemennep”. Een onderzoek van McKinsey toonde aan dat 84% van de executives gelooft dat innovatie essentieel is voor groei, maar slechts 6% tevreden is over de innovatieprestaties van hun organisatie. Dit onthult de kloof tussen discours en praktijk.
Bedrijven vieren squads die mooie MVP's leveren, maar nooit verder komen dan PowerPoint. Executives prijzen de cultuur van innovatie terwijl ze gedurfde ideeën afwijzen omdat ze "buiten de scope" zouden gaan. Er zijn mensen die miljoenen investeren in innovatieprogramma's die losstaan van de echte bedrijfsstrategie, alleen om een discours te voeden dat in de praktijk niet standhoudt. En dit soort corporate theater kost veel. Gaat energie verloren, frustreert talenten en ondermijnt de betrokkenheid van degenen die echt willen veranderen.
Een ander onderzoek, dit keer van Boston Consulting Group (BCG), onthult dat meer dan 70% van de digitale transformatie-initiatieven hun doelen niet bereiken. Dit gebeurt niet door gebrek aan technologie of ideeën, maar meestal door culturele weerstand, gebrek aan strategische duidelijkheid en fouten in de uitvoering. De echte innovatie wordt op een ander niveau opgebouwd. Ze begint met ongemakkelijke vragen, met de bereidheid om te luisteren, met de nederigheid om te erkennen wat veranderd moet worden, zelfs als het pijn doet. Ze versterkt zich met een leiderschap dat begrijpt dat de toekomst geen lineaire voortzetting van het heden zal zijn. En daarom vereist het breuken.
Dus, meer dan het creëren van een nieuw product of dienst, is innoveren een daad van verantwoordelijkheid. Het heroverwegen van hoe het bedrijf zich positioneert in de wereld, welke echte problemen het wil oplossen, welke ethische dilemma's het moet aangaan. Het gaat om het opbouwen van relevantie, niet alleen uiterlijk. Als het doel echt is om te innoveren, is de eerste stap misschien om de post-its van de muur te halen en de uitdagingen die iedereen vermijdt onder ogen te zien op tafel. De relevantie van de toekomst zal niet worden gewonnen met inspirerende slogans, maar met moedige beslissingen. Omdat innovatie uiteindelijk niet gaat over er modern uitzien. Het gaat erom de durf te hebben om anders te doen, en beter, terwijl er nog tijd is.
