In de afgelopen jaren hebben we de evolutie van de duurzaamheidspraktijken van bedrijven gezien, zij het met enige kanttekeningen. De afkorting ESG (milieu, sociaal en governance) heeft de agenda van investeerders, consumenten en medewerkers van bedrijven overgenomen, maar het lijkt een terugslag te zijn met de hernieuwde zoektocht naar winst tegen elke prijs. Met de terugkeer van Donald Trump naar het presidentschap van de Verenigde Staten zien we grote bedrijven zoals de Meta-groep en de fastfoodketen McDonald's terugdeinzen in hun sociale praktijken. En wordt verwacht dat alle prioritaire gebieden van de ESG-agenda worden geschaad.
Het is niet te ontkennen dat het belangrijkste doel van een bedrijf het genereren van waarde is en dat haar voortbestaan verband houdt met de economische prestaties. Op deze manier moet de afkorting ESG worden EESG, waarbij het economische op de eerste plaats komt. Uiteindelijk, zonder geld of terugbetaling, is er geen manier om te investeren in sociale en milieuvriendelijke praktijken. Het probleem is dat het enige doel niet kan zijn om winst te garanderen tegen elke prijs, omdat het bedrijf anders zijn imago en merk in gevaar brengt. En, met de groei van sociale media, is het ver weg blijven van de angsten en eisen van de bevolking een groot probleem en kan het leiden tot het annuleren en boycotten, zelfs tijdelijk, van het merk. Daar weegt het in de zak.
Ongeveer 10 jaar geleden, meer specifiek in augustus 2015, werden de onderhandelingen afgerond die leidden tot de adoptie, in september, van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's), tijdens de VN-top over duurzame ontwikkeling. Op dat moment werd een akkoord bereikt dat 17 doelstellingen en 169 targets omvat, met diverse thema's op het gebied van duurzaamheid, variërend van armoedebestrijding en het verkleinen van ongelijkheden tot inclusieve economische groei. De agenda moet tot 2030 worden nageleefd.
Sinds de lancering van de SDG's hebben grote bedrijven zich aangesloten bij de agenda en hun processen verbeterd om de doelen te bereiken. Bijvoorbeeld, de initiatieven voor diversiteit, gelijkheid en inclusie die deel zijn gaan uitmaken van de wervingsbeleid van bedrijven van alle groottes. Deze beleidslijn stelde mensen van verschillende genders, rassen, met een handicap of neurodiversiteit in staat om kansen op de arbeidsmarkt te krijgen, hoewel toegang tot hogere functies beperkt blijft.
Aan de kant van de bedrijven stelt het aannemen van mensen met verschillende profielen de organisatie in staat de bijzonderheden van haar klanten te begrijpen, waardoor het netwerk van dienstverlening, de verkoop en daardoor de winst worden vergroot. Uiteindelijk, een merk voor iedereen creëert meer waarde en meer rendement op de lange termijn.
Dat feit werd echter ter discussie gesteld en er kwam een golf van bedrijven en instellingen. Recent onderzoek gepubliceerd door de Conference Board, een Amerikaanse zakelijke organisatie met meer dan duizend leden, toont aan dat de helft van de bedrijven hun terminologie voor diversiteitsprogramma's al heeft aangepast en nog eens 20% een soortgelijke verandering overweegt.
De fastfoodketen McDonald's behoort tot de bedrijven die hun toezeggingen op het gebied van diversiteit, gelijkheid en inclusie (DEI) hebben stopgezet, waardoor de eisen aan leveranciers om dergelijke praktijken te hanteren, zijn ingetrokken. De beslissing vindt plaats nadat het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten het gebruik van positieve discriminatie bij universitaire toelatingen heeft beëindigd.
Meta heeft ook een aantal beleidslijnen op dit gebied teruggedraaid en heeft medewerkers laten weten dat ze niet langer verplicht zijn om kandidaten uit ondervertegenwoordigde groepen te interviewen voor openstaande vacatures of om zaken te doen met diverse leveranciers. Walmart, Nissan Motors, Boeing, Ford, Toyota en Harley Davidson zijn al dezelfde weg ingeslagen. Walmart heeft aangekondigd dat het geen gebruik meer zal maken van ras- en geslachtsparameters bij het selecteren van leveringscontracten en heeft trainingen over raciale gelijkheid verminderd. Andere bedrijven zoals Johnson & Johnson, Coca-Cola en Uber hebben in hun jaarverslagen vermeldingen over diversiteitscriteria in hun beloningsbeleid verwijderd of versoepeld.
Hier nemen we DEI-programma's als voorbeeld, maar de achteruitgang naar de decennia van de jaren 70 en 80, toen de visie gericht was op winstbejag zonder scrupules, is duidelijk zichtbaar op verschillende gebieden van duurzaamheid, zowel op sociaal als milieuvlak. In eerste instantie is de visie dat dergelijke doelen kosten veroorzaken en geen winst. Een duidelijke vergissing wanneer je je reputatie op het spel zet. Het afwijzen van duurzaamheid is een klap in het gezicht van de samenleving en de bedrijven zelf. Winst tegen elke prijs kost veel.
