Le cúpla lá anuas, chuaigh an físeán d’fheachtas nua NIKE – Winning Isn’t for Everyone – An I a Bad Person? – víreasach ar na meáin shóisialta.
Ao le do vídeo, inmediatamente me projetei para uns quarenta e poucos anos, cando, aos seis ou sete anos de idade, participei na minha primeira competición de judo na escola pre-primaria chamada Lobinho. Os meus pais relatam, e lembro-me de algúns flashes, que no instante do cumprimento que precede o comezo da loita entre os judocas, o meu adversario simplemente comezou a chorar e desistiu de loitar comigo. An fáth: mo chumaí "garránach feargach" – nó, sa chás seo, mo chumaí "duine olc".
An scéal pearsanta seo agus fíor ní bhaineann sé le freagairt mo chara, a d'fhéadfadh nach mbeadh suim aige i júdó, ná le haon mhian atá agam dó nó do na comhraic bheaga eile. Ní dhéanann sé ciall go bhfuil onóir, spiorad spóirt agus ceartas ina dhiaidh i ndiaidh an chath chun bua a bhaint amach mar an t-aon rud atá tábhachtach. Ní dhéanann sé sin ciall le bua ar aon chostas. Is é an rud is mó, sea an sacrifís personal, an dícheall ar an sprioc le dul i gcrích agus an diongbháilteacht gan rith amach.
Breathnaímid ar na cúiseanna atá taobh thiar den chomhthéacs seo.
Desde a míope a fhios agam na huirlisí meastóireachta próifíl a cruthaíodh sna 40í, tháinig mé chun tuiscint dhomhain ar an bpásáil shuntasach seo maidir le mo iompar agus an fáth atá leis. Porque sempre querer superarme e ser o mellor en todo o que fago é definitivamente un punto forte da miña personalidade e é unha característica innata. Níor shásamh mé riamh leis an dara, an tríú háit; níor shásamh riamh leis an gcéad chath. Rudaí a tharla, ar ndóigh, go minic le linn deich mbliana ag troid agus ag comórtais sa chathair agus i stát São Paulo ag an am. Chomh fada agus a tharlaíonn le haon duine ar fud na beatha sa spórt, sa staidéar, sa phost, ag tionscnamh… Ar aon chuma, do na “daoine olc”, níl bealach eile. Níl aon phlean B ann.
Sula roimh dul ar aghaidh, ba mhaith liom a chur in iúl nach dteastaíonn uaim aon ghnéithe gnó a phlé faoi NIKE agus a ghnólachtaí, brandaí agus foireann. Níl achomharc ar na daoine a léann an t-alt seo:
Cén uair? Agus, por que é malo querer ser o mellor?
Timpeall an domhain agus go háirithe sa Bhrasaíl, tá sé an ghnách go mbítear ag cur síos ar mhian chun barr, bua, brabús mar rud olc. Deirtear go bhfuil na daoine a bhfuil fonn orthu ná arrogantach nó egoísta, neamhchothrom nó ionsaitheach, idir go leor eile aidiachtaí diúltacha.
Tá níos fearr a chur chun cinn na deora an chaillteanais agus glacadh leis an mbuaiteoir ná a chur chun cinn muinín na ndaoine a deir gur aidhm amháin iad a bheith buaite; i gcónaí. Agantando nóim ou agantando.
Outro día, escoitei a un filósofo contemporáneo dicir que solidarizarse co fracaso e a derrota dos demais é fácil; o difícil de verdade é alegrarse co éxito e o éxito dos demais. Agus an uair sin, nuair a fhaigheann tú rath, beidh a fhios agat cé atá do chara fíor. Até agora, non había pensado nesta situación con ese sesgo. An-álainn go mór a shamhlú cé acu a bheadh fíor-thógtha nó nach mbeadh le do chuid buaiteanna. Quizais aí estea o mecanismo mental que condena a moitos de nós a sermos as "máxicas persoas". Talvez sexa envidia, recelo. Sigmund Freud explica.
Tá fós freisin an gné den chonaitheacht faoin bhféachaint shóisialta, fealsúnach, eacnamaíoch agus reiligiúnach, a chuireann béim ar an bhfíric go bhfuilimid idirghabhálach, rud a chuireann i gcoinne an aonair i ngach réimse den saol, ag fágáil taobh thiar na coimhlintí agus na bhuaicphointí na n-aonair, cé go bhfuil sé seo ar an mionlach is lú atá ann, is é sin, gach duine againn mar aonán. Ayn Rand explíga.
I measc na n-athróg eile tá cultúr Mheiriceá Laidineach, trína nach scaiptear an bhua gach rud a theastaíonn ó dhuine a bhaint amach trí fhiúntas agus iarracht aonair sa tsochaí, bíodh bua spóirt, carr, teach, nó post nua gairmiúil nó gnó ann.
Is é an toradh a bhíonn ar an meascán fachtóirí seo ná drochstaid i measc “daoine maithe”, nach bhfuil beagnach aon rud faoina gcúram mar dhaoine aonair, ag seachfhoinsiú earráidí, teipeanna agus torthaí nár baineadh amach do dhaoine eile.
Ansin de bheith ag bheith leanaí, shocraigh mé nach ea, níor cheart é sin a chothú níos mó. Aínda que non na miña familia. Ní ba mhó sa mo chuideachta. Creio que a NIKE, de certa maneira, contribuirá para que este pensamento mude, desexando tamén que outras empresas, marcas e persoas reforcen a idea de que precisamos non só estimular o desexo, senón tamén enaltecer a vocación de vencer. Tá certo que isto non é para todos. E tudo bem.
Crío ag smaoineamh gur iad na “daoine olc” sin iad siúd a d'fhreagair na réimsí is éagsúla, ní hamháin sna spóirt, a d'fhiafruigh agus a chuaigh an tsochaí chun leibhéal nua mar shaol agus mar dhaoine. Costumo decir que, se non fose por estas persoas, estaríamos habitando as covas ata os días de hoxe. Já entendeu o meu ponto e pensou em alguns nomes e acontecementos que mudaron o mundo a través da vocación de alguén para desafiar o status quo, realizar o impensable, ou até entón imposible.
Gach, an chéad uair eile a bheidh tú ag teacht ar dhuine den sórt sin "daoine olc" go pearsanta nó ar na meáin shóisialta, déan cuimhneamh, sula ndéanann tú lipéadú, nach bhfuil sé faoi tú féin. Tá faoi cad a bhfuil an duine seo ag iarraidh dó féin.
Go háirithe, nílim i mo chónaí i mbéal na ndaoine ná i mbéal na ndaoine móra de bhrandaí táirgí spóirt, ach is maith liom a bheith ag admháil ar fhéile NIKE don bhua agus a stair ghnó. Thaitim an scannán seo!
An ndéanann sé sin duine dona dom?
