بهره‌وری دیگر یک گزینه نیست؛ اکنون مسئله بقا است.

سال‌های زیادی، بهره‌وری در شرکت‌ها تقریباً منحصراً مترادف با کاهش هزینه‌ها در نظر گرفته می‌شد. این منطق دیگر صادق نیست. با نرخ‌های بهره بالا، اعتبار گران‌تر و فشار تورمی، بهره‌وری بار دیگر به یکی از ارزشمندترین و همچنین یکی از کمیاب‌ترین دارایی‌ها در بازار شرکت‌ها تبدیل شده است. رشد کارآمد نیاز به کار دارد، اما نیازی به اختلال فوری ندارد. در بسیاری از موارد، می‌توان با نوسازی آنچه بیشترین تأثیر را با کمترین تلاش ایجاد می‌کند، شروع کرد. این لحظه به عمق استراتژیک نیاز دارد، نه فقط سرعت.

داده‌ها این تغییر را تقویت می‌کنند. گزارش «بررسی بهره‌وری بریتانیا» از موسسه بهره‌وری، نشان می‌دهد شرکت‌هایی که عملیات خود را بر اساس داده‌ها و اتوماسیون سازماندهی مجدد می‌کنند، تا ۴۰٪ سریع‌تر از شرکت‌هایی که سعی می‌کنند تنها با افزایش نیروی کار خود گسترش یابند، رشد می‌کنند. این موضوع آنچه را که در عمل مشاهده می‌شود تأیید می‌کند: بهره‌وری یک روند نیست، بلکه شرط بقا است. فرآیندهای منسوخ‌شده هزینه‌های نامرئی را تحمیل می‌کنند که نتایج را از بین می‌برند. شرکت مشاوره رابرت هالف خاطرنشان می‌کند که چرخه کامل جایگزینی یک متخصص می‌تواند تا شش ماه طول بکشد، دوره‌ای که در آن شرکت سرعت، فرهنگ و بهره‌وری خود را از دست می‌دهد.

همین منطق در مورد اتوماسیون نیز صدق می‌کند. مجله هاروارد بیزینس ریویو نشان می‌دهد که تقریباً ۴۰٪ از زمان کار صرف وظایف قابل اتوماسیون می‌شود. اکسنچر نشان می‌دهد که شرکت‌های بالغ دیجیتالی ۲۸٪ هزینه‌های عملیاتی کمتری دارند و دو برابر سریع‌تر رشد می‌کنند. با این حال، بسیاری از سازمان‌ها همچنان به طور سطحی و بدون ادغام سیستم‌ها، ارزیابی داده‌ها یا طراحی مجدد فرآیندها، فناوری را اتخاذ می‌کنند. نتیجه، محیطی است که فقط در ظاهر دیجیتالی شده است، اما هنوز پر از اتلاف است.

تا سال ۲۰۲۶، حرکت اجتناب‌ناپذیر، سازماندهی مجدد، ساده‌سازی، ادغام و خودکارسازی خواهد بود. این شامل بازسازی فرآیندها با هوش مصنوعی، حذف وظایف تکراری و کم‌ارزش، بازنگری در نقش دفتر کار به عنوان یک پلتفرم بهره‌وری فیزیکی و دیجیتال و سرمایه‌گذاری در تیم‌های آموزش مهارت‌های جدید است. اخراج و استخدام همچنان پرهزینه‌ترین و کم‌کارآمدترین مدل است.

در عمل، بهره‌وری به معنای ترسیم نقشه تلاش‌های انسانی هدر رفته، شناسایی کارکردهایی که می‌توانند توسط عوامل هوش مصنوعی پشتیبانی یا جایگزین شوند، بررسی استفاده واقعی از پلتفرم‌های موجود، به‌روزرسانی فرآیندهای قدیمی، آموزش بخش مرتبطی از نیروی کار و ایجاد حاکمیت اجرایی شفاف برای دستور کار بهره‌وری است. همچنین مستلزم اندازه‌گیری مداوم دستاوردهای حاصل از اتوماسیون و تعامل با ابزارهای موجود است.

نتایج زمانی ظاهر می‌شوند که تحول به صورت روشمند انجام شود. من مواردی از شرکت‌هایی را دیده‌ام که ۸۰٪ از معوقات خود را با نمایندگان مالی هوشمند حل کرده‌اند، هزینه هر بلیط را از ۱۲ رئال به ۳ رئال کاهش داده‌اند، حجم جلسات واجد شرایط را ۱.۶ برابر افزایش داده‌اند و فروش را ۴۱٪ افزایش داده‌اند. همچنین به طور متوسط ​​بین ۳۵ تا ۴۰ درصد کاهش در تعداد کارکنان عملیاتی، بدون افت عملکرد، وجود داشته است. همه این‌ها با وضوح بیشتر، سرعت و ضایعات کمتر انجام شده است.

در سال ۲۰۲۶، پیروزی در گرو بزرگتر بودن یا داشتن سرمایه بیشتر نخواهد بود، بلکه در گرو عملکرد هوشمندانه، یکپارچه‌سازی و تمرکز واقعی بر بهره‌وری است. منطق بازار تغییر کرده است: رونق به معنای داشتن منابع بیشتر نیست، بلکه به معنای استفاده بهتر از آنهاست. بهره‌وری دیگر یک گزینه نیست، بلکه یک عامل تمایز رقابتی تعیین‌کننده است.

نوشته‌ی متیوس مگنو، مدیرعامل مگنوتک