Tá borradh faoi ríomhthráchtáil faoi láthair, aisling gach fiontraí nach bhfuil ach bunaíochtaí fisiciúla acu agus atá ag iarraidh a ngnó a leathnú trí dhul isteach sa mhargadh fíorúil chun díol chuig áiteanna éagsúla ar fud na tíre. Ach, chun an cosán seo a leanúint, an bhfuil bunús láidir go leor ag do chuideachta chun dul san iomaíocht sa réimse iomaíoch seo?
I margadh atá domhandaithe go mór, is straitéis bhunúsach í do bhranda a chomhtháthú sa timpeallacht dhigiteach seo chun raon díolacháin a leathnú, níos mó ceannaitheoirí ionchasacha a bhaint amach, agus dá bharr sin, brabúis chorparáideacha a ionchasú gan bhacainní geografacha. De réir sonraí a d’eisigh BigDataCorp, mar chruthúnas air seo, as na breis is 60 milliún cuideachta atá cláraithe sa Bhrasaíl, tá thart ar 36.35% díobh (comhionann le thart ar 22 milliún CNPJ) ag díol ar líne cheana féin.
Tá deiseanna fáis ollmhóra ann do ghnó sa chruinne seo – áfach, is féidir le sár-mhaitheas den sórt sin roinnt cúinsí tábhachtacha a shárú nach mór a chur san áireamh le linn an tumoideachais seo. Tá tomhaltóirí ag éirí níos déine faoi cé uathu a cheannaíonn siad ar líne, agus i bhfianaise an roghnaíochta arda seo, is féidir le roinnt botúin a bheith ina gcúis le brandaí custaiméirí ionchasacha a chailleadh de réir a chéile.
De réir staidéir eile le Opinion Box, tá cúig phríomhchúis ann a mbíonn tionchar díreach acu ar thomhaltóirí a thréigeann ceannacháin ar líne: costais loingseoireachta, praghsanna arda, amanna seachadta fada, droch-UX ar an suíomh Gréasáin nó ar an aip, agus ar deireadh, droch-sheirbhís do chustaiméirí ar chainéil dhigiteacha. Is pointí simplí iad seo, ach is cinnte go ndéanfaidh siad an difríocht ar fad i rath nó teip gnó ríomhthráchtála.
Agus an cás seo á bhreithniú, ceann de na pointí is tábhachtaí a chaithfidh fiontraithe a choinneáil i gcuimhne le go ngineann a ngnó ar líne dóthain ioncaim chun íoc as féin agus brabús tosaigh a bhaint amach dá úinéir ná bunús láidir go leor a chruthú chun forbairt an tsiopa ar líne a struchtúrú agus a thuras a threorú. Tá sé seo amhlaidh toisc gur féidir le heaspa bunúis den sórt sin, fiú le hiarrachtaí maithe margaíochta, a chiallaíonn, i nideoga margaidh áirithe, go dtagann custaiméirí ionchasacha chuig an suíomh trí fhógraí ach nach gcríochnaíonn siad a gceannach.
Ina theannta sin, ní féidir téarmaí íocaíochta, idirdhealú branda, anailís iomaitheoirí, ton gutha agus céannacht amhairc shainithe, chomh maith le pearsa an lucht féachana sprice, a fhágáil ar lár ón bpróiseas seo. Tá sé seo amhlaidh toisc, fiú mura bhfuil ach pointe amháin de na pointí seo ailínithe, d’fhéadfadh an t-ioncam titim go mór, ós rud é, sa deireadh, go gcaithfear gach roth sa mheaisín ríomhthráchtála a shuíomh go beacht chun fadhbanna a sheachaint sna chéad chúpla mí.
Ba chóir dóibh siúd ar mian leo a ngnó a dhigitiú tús áite a thabhairt do na pointí a pléadh thuas ionas gur féidir leo, i gcás aon cheann de na rioscaí seo, aghaidh a thabhairt orthu go tráthúil, rud a chuirfidh ar a gcumas dul isteach i saol na ríomhthráchtála. Ní hamháin go seachnóidh sé seo infheistíochtaí amú trí theacht gan mhaoiniú ar an bpáirc chatha dhigiteach seo, ach laghdóidh sé freisin an seans go mbeidh taithí dhiúltach ag a gcustaiméirí a dhéanfadh damáiste dá n-íomhá margaidh le comhpháirtithe agus le ceannaitheoirí amach anseo.
Is é an rud ba chóir dúinn, mar ghairmithe margaíochta, a sheachaint ná smaointe bréige a dhíol nach féidir lenár gcliaint a bhaint amach. Tar éis an tsaoil, gan brabús don chliaint, cé a íocfaidh as ár seirbhísí, ceart?
